دو سال پیش رفته بودم مشهد رو دیوار اتاقم با خودکار آبی این شعر نوشته شده بود
دلم یک دوست می خواهد که خیلی مهربان باشد
دلش اندازه دریا و رنگ آسمان باشد
کسی باشد که حرفم را بفهمد با دل و جانش
پرستوی دلم راحت نشیند روی دستانش