بابای عزیزم نفست قدرت ما بود
چشمان تو منظومه خورشید وفا بود
در عمق نگاهت پدرا ، حس عمیقی
دیدم که به زیبای احساس خدا بود
در مکتب فرهیختنت عشق و حقیقت
ارکان درخشان و قدمهای رسا بود
یادم نرود چهره پاک تو پدر جان
آنگاه که دستان نجیبت به دعا بود
از مرگ المناک تو بابا چه بگویم
در چشم من از رفتن تو اشک عزا بود
آن خاطره و مهر تو از دل نه برآید
فردوس مکانت که دلت مهر سخا بود